GR129 van Brugge naar Arlon
Het Grote Routepad 129 is met zijn 573 km dé langste wandelroute van het land, laat je hiken doorheen België en werd bekend dankzij tv-maker Arnout Hauben die het hele tracé afwandelde. Geen kattenpis. Want zelfs al leg je 30 kilometer per dag af, dan nog ben je 19 dagen onderweg. Negentien dagen. Langer dan de doorsnee vakantie. Maar wie het kleine niet eert, is het grote sowieso niet weerd. Dus besluiten wij om te starten in Brugge en 3 dagen later te eindigen in Kruisem.
Wandelen door België Dag 1: Brugge - Beernem
Slenteren langs het water, grote en kleine boten zien voorbij varen en de Werelderfgoedstad achterlaten om via de voormalige spoorwegbedding het weelderige groen in te duiken. En hoewel Brugge amper uit het zicht is, beland je meteen in een andere wereld. Een met kronkelende aardewegen en vruchtbare volkstuintjes bemand door buurtbewoners die wieden en bijpraten. Uitkijkend op hun courgetten, patatten en venkel van eigen kweek. Het lieflijke, beschermde dorpszicht van Ver-Assebroek maakt dat nostalgische geluk compleet met het terras van ’t Leenhof, de historische dorpsherberg, als kers op de taart. Vanaf hier strekken de Meersen strekken zich glorieus voor je uit. 420 ha en een fotogenieke wirwar van laaggelegen vochtige weiden en hooilanden. Omzoomd door rijen knotwilgen en populieren en doorkruist door een netwerk van beken, sloten, grachten en eenzame landweggetjes. En die Meersen lopen naadloos over in het Beverhoutsveld, zonder een steenweg te kruisen.
"Ook hier boerderijen noch woningen, wel een groene puzzel vol kleurrijke veldbloemen én een spannend jongensboekverhaal"
Dit was immers eigendom van ene Vrouwe van Beveren. Een wees omringd door familie die op haar rijkdom aasde. Juffrouw van Beveren nam fijntjes wraak door haar Beverhoutsveld ten eeuwigen dage in bruikleen te geven aan aanborgers, omwonenden. Pas in de 20ste eeuw werd dit uitgestrekte moeras- en heidegebied eigendom van de gemeente. En doordat deze plek eeuwenlang ongemoeid gelaten werd, doorkruis je een onaangeroerd landschap. In quasi rechte lijn steek je daarna door naar Gevaerts-Noord. Een afgesloten stuk kanaalberm dat herinnert aan een 19de-eeuws wastine-landschap. Een woest schraal grasland dat je eerder in de Kempen verwacht. Compleet met grillige eiken, schattige Galloway-runderen en knuffelezeltjes die dit landschap intact houden.
Dag 2: Bulskampveld induiken
Hoewel zijn roots teruggaan tot 1149 werd dit lappendeken van uitgestrekte bossen en loodrechte dreven, elegante kastelen en historische hoeves, pittoreske dorpjes en mysterieuze gehuchten pas onlangs terug verenigd. Vandaag is Bulskampveld een immens bosgebied van 75 km², dat zich uitstrekt over Aalter, Beernem, Oostkamp, Wingene en Ruiselede. Hét bosrijkste gebied van West- en Oost-Vlaanderen. Met een kasteel dat nu als natuur- en streekbezoekerscentrum fungeert. En zo slinger je verder naar het Sint-Pietersveld, nog zo’n groengebied met geschiedenis. Vanaf de 13de eeuw tot aan de Franse revolutie beheerde de Gentse Sint-Pietersabdij dit stuk veld. En terwijl je kilometers maalt, concludeer je gegarandeerd dat dit dé mooiste dag van die wandelvierdaagse moet zijn. Toch? Wedden dat je in herhaling valt en uiteindelijk elke dag datzelfde riedeltje zult afsteken. De GR129 kent geen lelijke episodes. Ook het ingeslapen Doomkerke charmeert. Met dank aan het Disveld, het gemeentepark met een perfect uitgeruste picknickstek met speeltuin, boomgaard, schapenweide, publieke barbecue en bijzonder propere wc’s. Alweer een plek met historie want in de jaren 1900 stond het dorp in rep en roer. Zowat de helft van de 700 inwoners vertrok toen naar Amerika. Dit was immers een arme streek met veel grote gezinnen en veel miserie. Niet alle kinderen konden thuis op de boerderij werken, dus maakten ze de oversteek om daar hun kans te wagen. De tickets voor de overzet met de Red Star Line kochten ze in Café New York, die lijst hangt er nog steeds.
Dag 3: De Vlaamse Ardennen komen in zicht
Veldwegels langs bieten en spruiten, koolwitjes die vrolijk mee fladderen, tractorpaadjes omzoomd met knotwilgen en een eenzame maar beladen pruimenboom. Ook dag 3 start niet slecht. Want het tussendoortje dat je zelf plukt, smaakt nog beter. Elke dag opnieuw verandert het landschap, na de vlakke polders kom je nu in zachte glooiingen en die ene keer dat je een steenweg kruist, beland je daarna meteen weer in een idyllische passage. Vlaanderen zoals we het eigenlijk al lang niet meer gezien hadden. Met stinkertjes rond de hagen, een mobiel ijsjeskraam bij een jaagpad en kapelletjes die je een behouden tocht lijken toe te wensen. Amper passanten dus en zelfs de auto’s op je tracé kun je op een hand tellen. Of drie dagen lang, meer dan 60 km, bijna uitsluitend wandelen in het groen. Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn en het smaakt gegarandeerd naar meer.
Hoe pak je het aan? Je kunt van de ene naar de andere B&B wandelen of opteren voor een vakantiewoning in de buurt en beroep doen op het openbaar vervoer. We sleurden een rugzak mee met daarin onze basics en sloegen proviand in telkens we een winkel passeerden. Je kruist immers weinig bevoorradingspots. Opgepast: 20 km wandelen met of zonder rugzak is een wereld van verschil. Plan dus niet te veel kilometers op een dag.
Het Brugse Ommeland serveert je meer info over al het moois dat je te zien krijgt. Op Wandelknooppunt kun je je eigen parcours uitstippelen en zo op jouw manier hiken doorheen België.
fotografie: Stefanie Faveere
